นายปรีชา ศิริ เกิดในครอบครัวชนเผ่าปกาเกอะญอ มีประสบการณ์ในการทำงานภาคเกษตรและดำเนินชีวิตตามแนวเศรษฐกิจพอเพียงมาเป็นระยะเวลา 40 ปี ด้วยการดำเนินชีวิตตามหลักเศรษฐกิจพอเพียง พึ่งพาตนเอง ไม่ก่อภาระหนี้สิน ไม่ยึดติดกับวัตถุนิยม อยู่กินแบบวิถีดั้งเดิม เตรียมพร้อมรับการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นในอนาคต มีการปลูกฝังลูกหลานให้มีจิตสำนึกรักสิ่งแวดล้อมและอนุรักษ์จารีตประเพณีแบบดั้งเดิมหมั่นศึกษาหาความรู้ เพื่อนำมาประยุกต์ใช้ในพื้นที่ของตนเองและชุมชน โดยทำงานและหน้าที่ของตนเองอย่างสุดความสามารถ หนักเอาเบาสู้ ไม่เกี่ยงงานหนัก มีน้ำใจ แบ่งปัน ช่วยเหลือผู้อื่นทุกอย่างเท่าที่ตนเองทำได้ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ดำเนินชีวิตบนทางสายกลางตามหลักพุทธศาสนา จนสามารถเป็นตัวอย่าง และสามารถถ่ายทอดให้กับสมาชิกในชุมชน รวมถึงมีการรวมกลุ่มให้สมาชิกในชุมชนร่วมกันคิดร่วมสร้างภูมิคุ้มกันให้ชุมชน โดยทำหน้าที่ประสานงานกับหน่วยงานภาครัฐ องค์กรพัฒนาเอกชน และฝ่ายต่าง ๆ เพื่อการพัฒนาชุมชนของตนเอง กิจกรรมทางการเกษตรในพื้นที่ ประกอบด้วย การทำนา การปลูกชาอัสสัม (ชาเมี่ยง) การปลูกกาแฟ การปลูกพลับ การปลูกไม้ผล การปลูกพืชผักสวนครัว การปลูกสมุนไพร การเลี้ยงไก่ (ไก่ดำ) การเลี้ยงหมู (หมูเหมยซาน) การเลี้ยงปลา(ปลาดุก และปลานิล) การปลูกป่า 3 อย่าง ประโยชน์ 4 อย่าง การแปรรูปผลผลิต ทางการเกษตร และการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์

นายกฤตกร แซ่เอี๊ยบพื้นฐานครอบครัวประกอบอาชีพประมงพื้นบ้าน โดยหลังจากเกณฑ์ทหารได้กลับมาสมัครเป็นลูกเรือของเรือประมงขนาดใหญ่ และไต่เต้าขึ้นเป็นนายท้ายเรือ ไต๋ก๋งเรือ จนในที่สุดสามารถซื้อเรือประมงเป็นของตนเองได้ ต่อมาทำนากุ้งกุลาดำควบคู่กันไป แต่ประสบภาวะขาดทุนเนื่องจากมีต้นทุนในการเช่าที่ และประสบกับปัญหาโรคระบาดในกุ้ง เพราะทำไปตามกระแสนิยม ไม่ได้ศึกษาหาความรู้อย่างจริงจัง จึงทำให้มีหนี้สินจำนวนมาก จนในที่สุดจำเป็นต้องขายเรือประมงและกลับมาทำประมงแบบพื้นบ้าน เริ่มจัดทำบัญชีรายรับ-รายจ่าย และดำเนินชีวิตตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง โดยการนำมาประยุกต์ใช้ให้เหมาะสมกับการดำเนินชีวิตประจำวันมีความพอเพียง ไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่น

นายสิทธิพงษ์อรุณรักษ์ มีประสบการณ์ในการทำงานภาคเกษตร 33 ปี และเป็นผู้ดำเนินชีวิตตามแนวเศรษฐกิจพอเพียงมาเป็นระยะเวลา 17 ปี และสามารถเป็นแบบอย่างแก่ผู้อื่นได้ 16 ปี ในอดีตนายสิทธิพงษ์และกลุ่มเกษตรกรผู้ปลูกมังคุดในพื้นที่ ทำการเกษตรตามวิถีดั้งเดิมที่เคยปฏิบัติมา ต่อมาได้ประสบปัญหาผลผลิตด้อยคุณภาพ และมีปริมาณที่มากเกินความต้องการของตลาด ส่งผลให้ถูกกดราคาจากพ่อค้า จึงศึกษาหาวิธีเพิ่มอำนาจในการต่อรองกับพ่อค้าให้ผลผลิตมีราคาที่สูงขึ้น จนกระทั่งในปี 2545จึงได้ริเริ่มและเป็นผู้นำในการชักชวนกลุ่มเกษตรกรผู้ปลูกมังคุดในตำบลท่ามะพลาให้มารวมกลุ่มกันผลิตมังคุดที่มีคุณภาพตรงกับความต้องการของตลาด โดยยึดหลักปรัชญาหลักเศรษฐกิจพอเพียงของพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศรมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราชบรมนาถบพิตรมาประยุกต์ใช้ต่อยอดในการบริหารจัดการใช้ทรัพยากรอย่างรู้คุณค่า ศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมอย่างสม่ำเสมอ และรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น เพื่อนำแนวคิดและนวัตกรรมใหม่ๆมาปรับใช้ในการพัฒนาการผลิตสินค้าเกษตรแบบมีคุณภาพ รวมถึงบริหารจัดการกลุ่มอย่างซื่อสัตย์รักษาผลประโยชน์ของกลุ่ม โดยไม่คิดแสวงหาผลประโยชน์ให้กับตนเอง สำหรับกิจกรรมทางการเกษตรในพื้นที่ ประกอบด้วย การปลูกมังคุด ปาล์มน้ำมัน ยางพารา ทุเรียน และกล้วยเล็บมือนางทำให้มีรายได้ตลอดทั้งปี รวมถึงปลูกพืชอาหารที่เกี่ยวข้องกับชีวิตประจำวัน เช่น พริก ตะไคร้ มะนาว มะละกอพริกไทย ส้มจี๊ด เป็นต้น เพื่อบริหารจัดการพื้นที่ให้เกิดได้ประโยชน์สูงสุด

นายสืบศักดิ์ จินดาพล ได้เริ่มดำเนินงานด้านการเกษตรตั้งแต่เรียนจบการศึกษาระดับปริญญาตรี เมื่อปี พ.ศ. 2526 โดยรับกิจการต่อจากบิดา ซึ่งดำเนินกิจกรรมในหลากหลายรูปแบบ อาทิ การทำสวนยางพารา สวนมะพร้าว สวนป่า สวนผลไม้ผสมผสาน เลี้ยงไก่ เลี้ยงหมูบ้าน-หมูป่า การเลี้ยงวัว-เลี้ยงควาย โดยนำความรู้ที่ได้ศึกษากลับมาพัฒนาในพื้นที่การเกษตรของตนเอง เริ่มจากการสร้างงานให้แก่คนในท้องถิ่น ในรูปแบบของการรณรงค์ให้ชุมชนร่วมกันสร้างผลผลิตทางการเกษตรให้ได้มาตรฐาน และรักษาคุณภาพควบคู่ไปกับการผลิต เพื่อเป็นการสร้างรายได้อย่างยั่งยืน

นายอัมพร ด้วยปานนายอัมพร ด้วงปาน เป็นบุคคลที่มีประสบการณ์ในหลายๆ ด้าน โดยเริ่มจากการรู้จักตนเองก่อน รู้ศักยภาพ รู้กำลังของตนเอง ว่าสามารถทำได้เท่าไหร่ ไม่ฟุ้งเฟื้อตามคนอื่น ดำรงชีวิตแบบพอมีพอกิน เป็นผู้ที่คิดวิเคราะห์ก่อนตัดสินใจและนำหลักการคิดวิเคราะห์มาปรับใช้ในการทำงานเป็นผู้ที่สนใจที่จะเรียนรู้ ศึกษา ข้อมูลข่าวสาร และสิ่งที่เป็นประโยชน์จากสื่อทุกรูปแบบ เช่น หนังสือ โทรทัศน์ วิทยุ และจากการบรรยาย การเข้าอบรมการประชุม และเรียนรู้จากการปฏิบัติจริง มีธรรมะในจิตใจ โดยใช้หลักธรรมเป็นเครื่องนำทางในการดำรงชีวิต และมีความเข้าใจในหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเป็นอย่างดี จึงได้หลักเศรษฐกิจพอเพียงมาปรับใช้กับปัจจัย 4 ในการดำรงชีวิต คือ อาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม ยารักษาโรค โดยมีให้ครบทุกอย่าง อย่างเพียงพอแต่ไม่ฟุ้งเฟ้อ ไม่ยึดติดยึดมั่น ในปี 2523 ได้สอบบรรจุเป็นการภารโรงที่โรงเรียนวัดช่องเขา และอุทิศตนทำงานด้วยความเสียสละ มีความรับผิดชอบในการทำงานสูงเนื่องจากเป็นคนที่มีพื้นฐานทางการเกษตรและเป็นคนที่มีความคิดก้าวหน้า จึงทำให้สนใจในเรื่องการเกษตรและชุมชนเป็นพิเศษ ประกอบกับเป็นผู้รอบรู้ในธรรมะจึงได้นำหลักธรรมคำสอนทางศาสนามาพัฒนาคุณภาพชีวิตของคนในชุมชน ริเริ่มให้เกิดการร่วมแรงร่วมใจสร้างสะพานในหมู่บ้าน และตัวครูเองก็ทำงานเป็นอาสาสมัครหลายเรื่อง ทั้งในเรื่องการกำจัดไข้มาลาเรีย การร่วมงานสาธารณสุขมูลฐานและการสนับสนุนงานอื่นๆ ของชุมชนด้วยความเต็มใจ เป็นที่เคารพรักและนับถือของคนในชุมชนด้วยความเต็มใจ เป็นที่เคารพรักและนับถือของคนในชุมชนเป็นอันมาก และเป็นผู้ปฏิบัติตนตามระบบประชาธิปไตยอันมือพระมหากษัตริย์ทรงเป็นพระประมุขโดยไปใช้สิทธิ์ในการเลือกตั้งทุกครั้ง ทำความเข้าใจในระบบประชาธิปไตย และสามารถอธิบายให้ผู้อื่นฟังได้ ในการทำงานร่วมกับผู้อื่นนั้น ลุงอัมพรเป็นผู้ที่ยอมรับฟังเหตุผลของคนอื่นนั้น ลุงอัมพรเป็นผู้ที่ยอมรับฟังเหตุผลของคนอื่น

นายประยงค์ รณรงค์ประกอบอาชีพหลักคือ ทำการเกษตร และเป็นเช่นเกษตรกรทั่วไปของประเทศที่มีฐานะยากจน หลังจากจบชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ก็ต้องออกมาช่วยพ่อแม่รับจ้างทำงานทุกอย่าง เช่น รับจ้างตัดไม้ และจากชีวิตที่ลำบากทำให้ได้เรียนรู้ และได้เข้าใจถึงความสัมพันธ์ระหว่าง คน ระบบ การประกอบอาชีพ และด้วยเป็นคนที่นิสัยใฝ่เรียนรู้จึงทำให้เกิดความคิดริเริ่มพัฒนาตนเองเป็นปัญญาชนท้องถิ่นที่มีส่วนสำคัญในการร่วมกันแก้ไขปัญหากับชาวบ้าน โดยเฉพาะปัญหาเรื่องยางพารา ซึ่งเป็นอาชีพหลักของคนภาคใต้และภาคตะวันออก แต่ระยะเวลาที่ผ่านมาชาวสวนยางพารายังมีปัญหาความยากจนเหมือนกัยเกษตรกรในภาคการผลิต อื่นๆ ซึ่งแตกต่างจากพ่อค้าที่รับซื้อผลผลิตไม่กี่ปี่ก็ร่ำรวย เพราะเกษตรกรทำเพียงขั้นตอนการผลิตที่มีความเสี่ยงผลผลิตขึ้นอยู่กับดินฟ้าอากาศ ราคาขึ้นอยู่กับตลาดโลกความมั่นคงขึ้นอยู่กับนโยบายรัฐ ซึ่งเกษตรกรไม่สามารถกำหนดอะไรได้